Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε από την 97χρονη κυρία Μαρίκα το 2018, σε μία από τις επισκέψεις των Κινητών Ιατρικών Μονάδων στις Ράχες Ικαρίας. Με απλά λόγια και ειλικρινή συγκίνηση αποτυπώνει τη βαθιά της ευγνωμοσύνη για την προσφορά, την αγάπη και την ανθρωπιά που έλαβε. Τη ξανασυναντήσαμε το 2025, στο ίδιο χωριό, με το ίδιο χαμόγελο και το ίδιο ευγενικό βλέμμα. Μια ζωντανή υπενθύμιση του πώς η ανθρώπινη επαφή και το έργο της προσφοράς αφήνουν ανεξίτηλα ίχνη στην καρδιά των ανθρώπων.

15 Ιουνίου 2018

Μεγάλωσα σε ένα όμορφο νησί που ο ήλιος λάμπει και καθρεφτίζεται στη θάλασσα.
Τις πλατείες στεφανώνουν πανηγύρια, δενδρα από διάφορα δάση και καμαρώνουν σαν φύλακες. Η άνοιξη έφυγε και πήρε πολλές αγκαλιές λουλούδια για να ξαναέρθει του χρόνου. Σκόρπισαν όμως την ευωδία τους και τη πήγαν στα καλοκαιρινά. Το καλοκαίρι έρχεται σιγά σιγά και απλώνει τα κατάξανθα φτερά του στα περιβόλια και στις αμμουδιές. Όμως ένας μεγάλος μάγος μας έστησε ένα μπουκέτο ζωντανά λουλούδια, λουλούδια της ζωής. Ήρθαν από πολύ μακρυά και όλα φορτωμένα με καλοσύνη και αγάπη. Σπάνιο στον κόσμο να γίνεται τέτοια συμπεριφορά. Τα ζωντανά λουλούδια είναι άνθρωποι που ήρθαν να μας επισκεφθούν στα προβλήματα υγείας που έχουμε. Να μας δώσουν όσο γίνεται ένα ρόδινο ηλιοβασίλεμα στους γέρους. Ό,τι και να πούμε δεν υπάρχουν λέξεις να τους ευχαριστήσουμε. Είμαστε πολύ χαρούμενοι και τους ευχόμαστε να είναι πάντα καλά και ο Θεός να πληρώσει την ακριβή πράξη τους. Όλοι οι χωριανοί γλεντούν στην υγειά τους. Το νησί μου το λένε Ικαρία και το χωριό μου Ράχες. Ευχαριστώ.

-Ο Περαστικός